*Dutch follows English*

Individuals with substance use problems, such as excessive smoking, tend to prefer instant gratification rather than delayed gratification (1). They are aware of the ill effects but find it challenging to quit. For example, Rick is a heavy smoker who wants to quit for his respiratory health. Yet, in a moment of craving, the immediate reward of smoking seems more appealing in comparison to the long-term reward of healthier lungs, with the latter requiring more self-control. I will now explain this more technically, bear with me.

Delay discounting is the process by which the perceived value of a reward reduces as a function of time to its receipt; that is the later we are to receive a reward, the less we tend to value it (2). To illustrate, if I offer you EUR 10 today or EUR 100 in 3 months, which would you choose? Probably the second. Next, if I offer you EUR 10 today or EUR 20 in 3 months, you might wonder if it’s worth the wait. In both cases, the delayed reward was greater than the immediate reward and offered against the same immediate reward. Yet, how much greater the reward is (to us) makes a difference.

Typically, we each attach a subjective value to the immediate and delayed reward, and this value determines our choice. The option evaluated more highly in that moment and context is the one we choose. Naturally, everyone is different in their evaluation of these rewards. Therefore, we each have our own tipping point – the point when the immediate and delayed rewards are evaluated equally and the choice shifts in favour of the immediate reward, like in the second option above. In people with addiction, this tipping point is reached sooner. Logically, one approach to helping people wanting to quit substance use is reducing their tendency to discount delays and exert more self-control to work toward delayed rewards.

Researchers have been developing and testing methods to reduce delay discounting in people with substance use problems and poor eating behaviours with the intention to prime them to think about their future. For example, people are encouraged to visualize their future in terms of events they are looking forward to, like a summer holiday to Paris or running a marathon in 6 months (episodic future prime; EFP) (3, 4, 5). It helps people pre-experience something they are working toward and in turn, reduce delay discounting and exert more self-control when contemplating smoking in a weak moment. This way they can save money for Paris tickets or improve lung capacity for the marathon.

Similarly, in another intervention, people are asked to spend more time thinking about their future through a writing task (future thinking prime; FTP) (6). Participants are given specific words using which they write a paragraph about themselves. The word list is designed such that they write about their ideas for their future self and thus, spend time thinking about their ideal future. In summary, re-orienting to stay reminded of the better version of ourselves we are working toward can do us some good.

Both EFP and FTP reduce delay discounting, and more so in people with substance use problems (7). There are also some indications that improvements in delay discounting can help reduce smoking (3, 4) through indirect measurements of smoking in hypothetical situations. Unfortunately, evidence for the direct link to successfully quitting is still missing. In the future, delay discounting interventions should measure the effect on smoking through abstinence rates or weekly smoking post-intervention. Such evidence can back the intervention strongly and guide the use of future-oriented thinking for smoking cessation in therapeutic settings as well.

This blog was written by Suhaavi Kochhar (PhD candidate Radboud University) for RAD-blog, the blog about smoking, alcohol, drugs and diet.

References

1. Barlow, P., McKee, M., Reeves, A., Galea, G., & Stuckler, D. (2016). Time-discounting and tobacco smoking: a systematic review and network analysis. International Journal of Epidemiology, 46(3), dyw233. https://doi.org/10.1093/ije/dyw233
2. Da Matta, A., Gonçalves, F. L., & Bizarro, L. (2012). Delay discounting: Concepts and measures. Psychology & Neuroscience, 5(2), 135–146. https://doi.org/10.3922/j.psns.2012.2.03
3. Chiou, W. B., & Wu, W. H. (2017). Episodic Future Thinking Involving the Nonsmoking Self Can Induce Lower Discounting and Cigarette Consumption. Journal of Studies on Alcohol and Drugs, 78(1), 106–112. https://doi.org/10.15288/jsad.2017.78.106
4. Stein, J. S., Wilson, A. G., Koffarnus, M. N., Daniel, T. O., Epstein, L. H., & Bickel, W. K. (2016). Unstuck in time: episodic future thinking reduces delay discounting and cigarette smoking. Psychopharmacology, 233(21–22), 3771–3778. https://doi.org/10.1007/s00213-016-4410-y
5. Stein, J. S., Tegge, A. N., Turner, J. K., & Bickel, W. K. (2017). Episodic future thinking reduces delay discounting and cigarette demand: an investigation of the good-subject effect. Journal of Behavioral Medicine, 41(2), 269–276. https://doi.org/10.1007/s10865-017-9908-1
6. Shevorykin, A., Pittman, J. C., Bickel, W. K., O’connor, R. J., Malhotra, R., Prashad, N., & Sheffer, C. E. (2019). Primed for Health: Future Thinking Priming Decreases Delay Discounting. Health Behavior and Policy Review, 6(4), 363–377. https://doi.org/10.14485/hbpr.6.4.5
7. Shevorykin, A., Bickel, W. K., Carl, E., & Sheffer, C. E. (2021). Future Thinking Priming Especially Effective at Modifying Delay Discounting Rates among Cigarette Smokers. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(16), 8717. https://doi.org/10.3390/ijerph18168717

Stel je toekomst voor – een aanpak om te stoppen met roken

*Disclaimer: Houd er rekening mee dat delen van deze blog automatisch zijn vertaald.*

Mensen met problematisch middelengebruik, zoals overmatig roken, geven de voorkeur aan onmiddellijke beloning/voldoening in plaats van uitgestelde beloning/voldoening (1). Zij zijn zich bewust van de nadelige gevolgen, maar vinden het een uitdaging om te stoppen. Rick is bijvoorbeeld een zware roker die wil stoppen voor zijn luchtwegen. Toch lijkt in een moment van hunkering de onmiddellijke beloning van het roken aantrekkelijker in vergelijking met de beloning op lange termijn van gezondere longen (wat meer zelfbeheersing vereist). In dit blog leg ik dit mechanisme in meer detail uit.

“Delay discounting” is het proces waarbij de waargenomen waarde van een beloning afneemt naarmate de tijd tot de ontvangst ervan verstrijkt; met andere woorden, hoe later we een beloning ontvangen, hoe minder we geneigd zijn er waarde aan te hechten (2). Ter illustratie: als ik jou vandaag 10 euro geef of 100 euro over 3 maanden, wat zou u dan kiezen? Waarschijnlijk het tweede. Als ik jou vervolgens vandaag 10 euro of over 3 maanden 20 euro geef, kun je je afvragen of het wachten de moeite waard is. In beide gevallen is de uitgestelde beloning groter dan de onmiddellijke beloning en wordt deze tegenover dezelfde onmiddellijke beloning aangeboden. Toch maakt de waarde die we hechten aan de uitgestelde beloning voor ons het verschil.

Kenmerkend is dat we elk een subjectieve waarde hechten aan de onmiddellijke en de uitgestelde beloning, en deze waarde bepaalt onze keuze. De optie die op dat moment en in die context het hoogst wordt gewaardeerd, is degene die we kiezen. Natuurlijk is iedereen verschillend in zijn evaluatie van deze beloningen. Daarom hebben we allemaal ons eigen omslagpunt – het punt waarop de onmiddellijke en uitgestelde beloningen gelijkwaardig worden geëvalueerd en de keuze verschuift ten gunste van de onmiddellijke beloning, zoals in de tweede optie hierboven. Bij mensen met een verslaving wordt dit omslagpunt eerder bereikt. Logischerwijs is een van de manieren om mensen die willen stoppen met middelengebruik te helpen, het verminderen van hun neiging om vertragingen te negeren en meer zelfcontrole uit te oefenen om te werken aan uitgestelde beloningen.

Onderzoekers hebben methoden ontwikkeld en getest om uitstelgedrag te verminderen bij mensen met problematisch middelengebruik en ongezond eetgedrag, met de bedoeling hen aan te zetten tot nadenken over hun toekomst. Mensen worden bijvoorbeeld aangemoedigd om hun toekomst te visualiseren in termen van gebeurtenissen waar ze naar uitkijken, zoals een zomervakantie naar Parijs of het lopen van een marathon over 6 maanden (episodic future prime; EFP) (3, 4, 5). Het helpt mensen iets voor te beleven waar ze naar toe werken en op hun beurt delay discounting te verminderen en meer zelfcontrole uit te oefenen wanneer ze op een zwak moment overwegen te gaan roken. Op die manier kunnen ze geld sparen voor tickets naar Parijs of hun longcapaciteit voor de marathon verbeteren.

Bij een andere interventie wordt mensen gevraagd om meer tijd te besteden aan het nadenken over hun toekomst door middel van een schrijftaak (future thinking prime; FTP) (6). Deelnemers krijgen specifieke woorden waarmee ze een alinea over zichzelf schrijven. De woordenlijst is zo opgesteld dat ze schrijven over hun ideeën voor hun toekomstige zelf en zo tijd besteden aan het nadenken over hun ideale toekomst. Samenvattend kan het ons goed doen ons te heroriënteren op de betere versie van onszelf waar we naar toe werken.

Zowel EFP als FTP verminderen delay discounting, en nog meer bij mensen met middelengebruiksproblemen (7). Er zijn ook aanwijzingen dat verbeteringen in het negeren van de wachttijd kunnen helpen het roken te verminderen (3, 4) door indirecte metingen van het roken in hypothetische situaties. Helaas ontbreekt nog bewijs voor het directe verband met succesvol stoppen met roken. In de toekomst zouden interventies voor vertraagde negering het effect op roken moeten meten aan de hand van abstinentiepercentages van wekelijks roken na de interventie. Dergelijk bewijs kan de interventie sterk ondersteunen en richting geven aan het gebruik van toekomstgericht denken voor stoppen met roken ook binnen de therapeutische context.

Deze blog is geschreven door Suhaavi Kochhar (PhD kandidaat Radboud Universiteit) voor RAD-blog, de blog over roken, alcohol, drugs en dieet.